وادی

خدای من در شهر فقر و فنا زندگی می کنم  آیا این انصاف است که نوشته هایم پاک گردد . پروردگار من !آخرین وادی، وادی فقر و فناست ولی من شبها بنور عشق تو سیر می کنم  و از درد جانکاهم می کاهم . همچو پروانه ای شبها به دور ستارگانت می چرخم و از ظلمت و تاریکی گریزان می شوم . ویرانه نشین خاک خفته نیستم. در حسرت رسیدن به دلبر مستم مست عشق. هرشب منتظر سپیده دمی هستم که شاید دلداده ام مرا بخواند و بخواهد و جانم رابستاند .