آشفته دلان شوریده مسیر دریا را در پیش گرفتند اما به مرداب رسیدند.
خزان بی بهار همسایه تنهای تنهاییهاست.
هرگز اسیر محبت و دوستی نشوید چراکه چهره ها متغییرند.
دل تنگم بی کبوتر در سینه می نالد.
اجل تلخ بی صدا از قفس تنگ رها میشود.
اشک وناله اگر هماهنگ شوند غمخانه جسم و جان می شود
