غمکده

من در شهرک غمکده ی بی پایان درپی پابرهنگان، سوته دلان همدم شدن را بارها آزموده ام . با آه و فغان شب و روزم را باهم پیوند زده ام . دل ربایان هوس انگیز در نظرم تداعی شده اما خویش را در میان آنان بی نام و نشان یافته ام . نه رخصتی برای برخاستن  و نه فرصتی برای رهایی از تیره بختی داشته ام تا زمانیکه همای رحمت جانم را بستاند و از این تاریکی و فلاکت نجاتم بخشد.

شبهای من

شبهای من

اندیشه ی رسا و روشن به طلب حقیقت برمیخیزد . از بسکه مصیبت نامه در زندگیم رقم خورده و شبهایم پراز آشوب و قصه ی جانسوز گشته است . از آغاز شب تا طلوع صبح صادق بصورت تواتر به جویای اسرار آفرینش مشغول میشود . در مسیر سیر عرش و فرش ، آسمانها ،آب و خاک ، باد و آتش ، جماد و نبات و جانداران اهلی و وحشی قرار می گیرد و در پی خدمت اسرافیل  ، میکائیل ، جبرائیل و عزرائیل بر می آید شاید از این زندگی ناهمگون نجاتی حاصل آید . گذر روز برای انسانها مکررّا عادی و تکراری سپری می گردد . اگر به اسرار نامه شبها بنگری و بخواب مهاجرت کنی و اگر تعداد ابیات آن را به نظاره بنشینی در حوزه انسانها حکایتهایی نهفته است که در آن ایزدمنان قانونی را برای انسانها وضع کرده است و بی گمان خارج از قوانین انسان را به چالشی بحث انگیز وادار می سازد . پس می توان نتیجه گرفت دنیاداران ره گم کردگانی بینوا هستند که در حیطه اهریمن گرفتار آمده اند و رازدانان لب فرو بستگانی هستند تا آگاه دلان بدانند تا از گذرگاه حیرت نگذری نمی توانی بوادی وصل دست یابی.