نیایش

خداوندا !در عذابم ، جسم و جانم بی قرار است کی راهی دیار تو بشوم؟

خدایا! این همه بی قرای بر من از چه رو مستولی گشته ؟ منشا آن مگر بی حرمتیها ، بی عدالتی ها، دروغ و ریا در جهان امروزی نیست؟

خدایا ! بی سر و سامان شده ام ، درمانده ام، آلوده به جهانی گشته ام که از غذاهای آن تناول نموده ام ، با زبان حرفها زده ام که شاید از سخن دل من نبوده است ، مجبور شده ام که نباید اینچنین می شد.

خدایا می دانم که در امان نیستم کابوس و رویاهایم با دنیای ماشینی سازگاری ندارد.

خدایا! اگر تو راه گریزی بر ما نگذاری و بمن فلک زده ترحم نکنی آنوقت به کی باید پناه ببرم. آیا کسی هست که مرا بپذیرد و این بنده سراپا تقصیر را رهنمون سازد و یا از من رو بر گردانند و بگویند : ای بنده نادان تو خدای به آن بزرگی را رها کرده ای و به پیش ما آمده ای ؟ آنوقت من چه باید بکنم ، شرمسار شده و وا مانده ام.

پابرهنه رو به صحرا می گذارم ، از دشت و دمن می گذرم به کویت می آیم، لب تشنه با تنی سوزان التماست می کنم تا مرا به غیر واگذار مکن. زیرا کرامتت بی نهایت است . مگر غیر از تو کسی است تا صاحب بنده باشد من نیز بنده حقیر تو هستم. شاید مرتکب گناهی شده باشم شاید نفهمیده مال حرام خورده ام شاید دروغ بر تو بسته ام شاید چشمانم به خطا رفته و قلبم جفا کرده ، شاید دستانم به کار غیر صواب خورده .

خدایا مگر نه اینکه تو بزرگ و بخشنده ای ، مهربان و عادلی ، قادری و قهار عمری را سپری کرده ام اما عمر نکرده ام . عمر نکرده ام را پایان ده در عوض از گناهانم درگذر .

خدایا خجل و شرمنده ام ، وامانده بیچاره ام، هیچ لذتی از دنیا نبرده ام همیشه در سوز و گداز بسر برده ام ، آتشی بر دلم برافروز و تن خسته ام را شعله ور ساز .

خدایا شب و روزم یکی گشته در عذاب وجدانم، نادم و پشیمانم  اگر گذشت و ترحم تو نباشد آنوقت من باید چه کنم . پیش کدام مال اندوزی بروم ، پیش کدامین سیاستمداران عالم بروم ، نزد کدامین رباخواران و سرمایه داران متکبر مال اندوز و دروغگو پناه ببرم تا بگویم  خدایم مرا نبخشید شما واسطه شوید تا شاید خداوند مرا ببخشد. آنوقت بمن نخواهند خندید و نخواهند گفت: ای بنده نادان خدای تو کیست؟

خدایا مهر تو را در دلم دارم هرچند هزاران بار مرا از خود برانی باز از تو دست برنخواهم داشت زیرا بزرگوارتر از تو در عالم هیچ ندانم و بس.