به چه می ماند ورزش ما؟
به چه می ماند ورزش ما؟
در جهان امروزی برای رفع کسالت ، ایجاد نشاط، رمز و رموز جوانی و سلامتی را در ورزش جستجو می کنند . زیرا به این باور رسیده اند که مشغله های کاری و زندگی ماشینی ،آشفتگی و افسردگی را بدنبال خود می آورد.این عوامل سرزنده بودن، امید واری را از انسان ربوده و موجبات فشار روحی و روانی شده است . انسانها جملات آرام بخش را کم کم به باد فراموشی می سپرند. به همین جهت اغلب انسانها رو به ورزش های همگانی آورده اند و به جنگ افکار منفی برخاسته اند . روش های مقابله با استرس، افزایش و کسب اعتماد به نفس کافی را در رو آوردن به ورزش می دانند. البته نه ورزش قهرمانی که امروزه به دید صنعت به آن می نگرند و سرمایه گذاران و کمپانی ها و تعاونی های ورزشی سوداگرسرمایه فراوانی بر آن می کنند در واقع انسان را مبدل به یک رباط می سازند و تفکر و اندیشه های انسان بودن را که قدما در حسن کمال داشتن و جوانمردی می دانستند همه را به غارت برده اند . آنان عنوان پهلوانی را به یدک می کشیدند که امروزه باید در آرامگاهها به سراغ آنها رفت. امروزه یک قهرمان ورزشی هنر شاد زیستن را بکلی از دست داده و اینکه چگونه به قهرمانی دست پیدا نماید و کسب مقام کند فکر می کند تا بدین طریق به پاداش هنگفتی دست پیدا یابد و همانند قهرمانان و پهلوانان قدیمی به دنبال آرامش معنوی نمی گردد. زیرا دلالان ورزشی باید بتوانند در این راه تجارت نمایند آنان ورزش قهرمانی را به دید صنعت نگاه می کنند و آنرا به خزان بی بهار مبدل کرده اند . فلسفه و اخلاق ورزشی را از بین برده اند . از یک قهرمان بادیگارد ساخته اند و موجب ان شده اند که دید مردم نسبت به یک ورزشکار تغییر پیدا کرده و در نزد آنها کم اهمیت و بعضا بی اهمیت شده است. پس اگر اندکی فکرمان را بکار بگیریم امروزه بهترین روال، مبارزه با افکار منفی و درمان جسم و جان ، کسب اعتماد بنفس و رهایی از فشار روانی و سرزنده بودن، مقابله با استرس و هیجانات کاذب می باشد . می توان شاد زیستن را در علم روان شناسی ، با جستجو در ورزش گام به گام یافت که ورزش همگانی در ابعاد وسیع بصورت مختلف به اجرا در می آید. واگر کسانی هستند که در زندگی خیلی بی انگیزه می باشند می توانند بازیهای قدیمی و سنتی و محلی را انتخاب نمایند چرا که بسیار نشاط آور است. به امید سلامتی و پیروزی.
